(Oktober) 2005
EERST MAAR EEN FLASHBACK OM EEN BEETJE "BIJ" TE KOMEN:
Alles is goed gekomen. Het heeft een tijd geduurd voordat alles was geheeld. Daarna is er nog een correctie gedaan van de rechterborst en navel (de navel was dichtgegroeid en de rechterborst was wat te groot en te laag) en zijn bovendien de tatoeagepuntjes van de bestraling verwijderd en is er een tepelreconstructie gedaan. Het lijkt allemaal heel wat, maar het is in één keer gedaan en viel reuze mee.
Paul werd 29 januari 50 jaar. Hij wilde, zoals gewoonlijk, natuurlijk geen feestje, maar wij wel, dus had hij vette pech...
EERST MAAR EEN FLASHBACK OM EEN BEETJE "BIJ" TE KOMEN:
Alles is goed gekomen. Het heeft een tijd geduurd voordat alles was geheeld. Daarna is er nog een correctie gedaan van de rechterborst en navel (de navel was dichtgegroeid en de rechterborst was wat te groot en te laag) en zijn bovendien de tatoeagepuntjes van de bestraling verwijderd en is er een tepelreconstructie gedaan. Het lijkt allemaal heel wat, maar het is in één keer gedaan en viel reuze mee.
Paul werd 29 januari 50 jaar. Hij wilde, zoals gewoonlijk, natuurlijk geen feestje, maar wij wel, dus had hij vette pech...
We zijn van 3 juni t/m 3 juli op vakantie geweest naar Frankrijk. Paul zal binnenkort hiervan wel een fotoreportage op 't net zetten. zie onze vakantiesite
Tijdens onze vakantie is Marjoleine (Paul's zus) uit Nieuw-Zeeland overgekomen. Ze is een paar dagen met Yolande naar Barcelona geweest, Maar nu is ons weerzien....
Nou was de vakantie niet hélemaal voorbij;
22 september zijn we toch nog een paar dagen naar Cadzand geweest. Het was heerlijk weer, we zijn naar Brugge en Gent geweest, en natuurlijk naar Leny & Eduard en zij een dagje bij ons op de camping.
De caravan hebben we maandag in Axel bij Leny & Eduard voor de deur gestald, volgend weekend komen we terug voor hun 25-jarig huwelijksfeest én Eduard is 50 geworden!!
Zo langzamerhand zijn we aangekomen bij de knieperikelen.
Vlak vóór de vakantie naar Frankrijk ben ik bij de tandarts voor de deur plat op m'n snufferd gegaan. Alles onder het bloed, blauwe plekken... Ik dénk dat ik mijn been genoeg optil om de stoep op te stappen, maar in werkelijkheid doe ik dat niet met als gevolg: doodsmak. Ook na de vakantie; Paul was Marjoleine naar Schiphol brengen, val ik over een rottig snoertje, met m'n gezicht tegen de muur! Ik vind dat het afgelopen moet zijn, er moet wat aan m'n knieën gebeuren.
Dus eind juli heb ik eens op internet gezocht naar een goed ziekenhuis met prima chirurg maar met korte wachttijden voor een nieuwe knie. Ik kom uit bij Rap op Stap, de Tielse orthopeden.
3 augustus heb ik om 13.45 uur een afspraak bij Dr. De Bruijn. Het is onbegrijpelijk, maar om 15.15 uur sta ik buiten met een operatiedatum, 29 augustus, op zak. 10 augustus is er een informatiebijeenkomst over knieprotheses en de 18e heb ik het intakegesprek bij de anesthesist. Dan kom ik er achter dat als je een nikkelallergie hebt, je een speciale prothese moet krijgen. Ik meld dat natuurlijk en de chirurg die me de 29e zou opereren schrapt me van de lijst.... (tegenvaller nr. 1)
Er wordt een nieuwe afspraak voor me gemaakt, nu zal Dr. De Bruijn me zelf opereren en wel op 15 september. Valt nog mee, slechts 2 weken later... Ik probeer Dr. Dr Bruijn nog over te halen om een Oxinium prothese te plaatsen, maar hij gaat niet overstag. (tegenvaller 2)
15 september 2005:
We komen 's morgens op tijd aan in het ziekenhuis. We worden door de UVV-vrijwilligers naar de afdeling gebracht alwaar wij de mededeling krijgen: helaas, de operatie kan niet doorgaan, de dokter komt u zo alles uitleggen.... (tegenvaller nr. 3) Even later komt Dr. De Bruijn en vertelt dat er een verkeerde maat prothese is geleverd en hij wil toch graag, gezien mijn leeftijd, de goede prothese plaatsen. Ik pleit nogmaals voor de oxinium prothese en dan de linkerknie en hij zal mij die middag of morgenmiddag terugbellen, wat nu, hoe, wanneer, etc. Onverrichter zake keren wij huiswaarts....
De volgende dag ben ik om 14.30 uur nog niet gebeld en ik denk: vóór het weekend begint, wil ik antwoord. Dus ík maar weer gebeld met de orthopedisch consulente. Zij laat een boodschap achter bij de OK en ja hoor, Dr. De Bruijn belt later terug. Hij zegt: "Nou, ik heb hier overlegd en we gaan de hele bubs wij Smith & Nephew (=oxinium) bestellen." Ik reageer opgetogen (meevaller nr. 1) en vraag voor de zekerheid: "en dan de linkerknie eerst?" Antwoord: "ja".
Helaas gaat hij eerst nog op vakantie en wij dus ook: naar Cadzand.
De volgende datum is 10 oktober (tegenvaller nr. 4), het is nu 6 weken later.....
Zaterdag 1 oktober 2005
We vertrekken weer naar Zeeland en gaan feest vieren! Eerst de caravan achter het huis zetten, dan slapen we vannacht wat rustiger. Het huis wordt door Brian, Anique, Jorinde en Micha klaargemaakt voor het feest vanavond. Dan gaan we naar Terneuzen, waar Leny & Eduard zijn, want ze moesten het huis uit. We ontmoeten ze op een parkeerplaats bij de dijk en gaan naar een restaurantje wat drinken en een salade eten, want we hebben honger!
Het wordt een reuze gezellig feest en Don en ik zoeken om 3 uur de caravan op. Marije en Paul liggen dan al een uurtje of 2 op één oor.... Later denken we te horen dat de garagedeur op slot gaat; Paul geeft natuurlijk eerst Don de schuld, maar later blijkt dat Eduard 'm op slot heeft gedaan... en als Paul dan last van z'n buik krijgt en de deur dus écht op slot zit... godverdegodver etc. De stress schiet er bij Paul in en wij liggen in een deuk!!
De volgende dag op de terugweg zien we een regenboog, donderwolken, blauwe luchten, zon en regen....
Zondag 9 oktober 2005
Morgen is Oma 80 jaar en vandaag viert ze dat in de Oranjerie bij Huis Doorn met een lekker diner.
Tijdens onze vakantie is Marjoleine (Paul's zus) uit Nieuw-Zeeland overgekomen. Ze is een paar dagen met Yolande naar Barcelona geweest, Maar nu is ons weerzien....
Nou was de vakantie niet hélemaal voorbij;
22 september zijn we toch nog een paar dagen naar Cadzand geweest. Het was heerlijk weer, we zijn naar Brugge en Gent geweest, en natuurlijk naar Leny & Eduard en zij een dagje bij ons op de camping.
De caravan hebben we maandag in Axel bij Leny & Eduard voor de deur gestald, volgend weekend komen we terug voor hun 25-jarig huwelijksfeest én Eduard is 50 geworden!!
Zo langzamerhand zijn we aangekomen bij de knieperikelen.
Vlak vóór de vakantie naar Frankrijk ben ik bij de tandarts voor de deur plat op m'n snufferd gegaan. Alles onder het bloed, blauwe plekken... Ik dénk dat ik mijn been genoeg optil om de stoep op te stappen, maar in werkelijkheid doe ik dat niet met als gevolg: doodsmak. Ook na de vakantie; Paul was Marjoleine naar Schiphol brengen, val ik over een rottig snoertje, met m'n gezicht tegen de muur! Ik vind dat het afgelopen moet zijn, er moet wat aan m'n knieën gebeuren.
Dus eind juli heb ik eens op internet gezocht naar een goed ziekenhuis met prima chirurg maar met korte wachttijden voor een nieuwe knie. Ik kom uit bij Rap op Stap, de Tielse orthopeden.
3 augustus heb ik om 13.45 uur een afspraak bij Dr. De Bruijn. Het is onbegrijpelijk, maar om 15.15 uur sta ik buiten met een operatiedatum, 29 augustus, op zak. 10 augustus is er een informatiebijeenkomst over knieprotheses en de 18e heb ik het intakegesprek bij de anesthesist. Dan kom ik er achter dat als je een nikkelallergie hebt, je een speciale prothese moet krijgen. Ik meld dat natuurlijk en de chirurg die me de 29e zou opereren schrapt me van de lijst.... (tegenvaller nr. 1)
Er wordt een nieuwe afspraak voor me gemaakt, nu zal Dr. De Bruijn me zelf opereren en wel op 15 september. Valt nog mee, slechts 2 weken later... Ik probeer Dr. Dr Bruijn nog over te halen om een Oxinium prothese te plaatsen, maar hij gaat niet overstag. (tegenvaller 2)
15 september 2005:
We komen 's morgens op tijd aan in het ziekenhuis. We worden door de UVV-vrijwilligers naar de afdeling gebracht alwaar wij de mededeling krijgen: helaas, de operatie kan niet doorgaan, de dokter komt u zo alles uitleggen.... (tegenvaller nr. 3) Even later komt Dr. De Bruijn en vertelt dat er een verkeerde maat prothese is geleverd en hij wil toch graag, gezien mijn leeftijd, de goede prothese plaatsen. Ik pleit nogmaals voor de oxinium prothese en dan de linkerknie en hij zal mij die middag of morgenmiddag terugbellen, wat nu, hoe, wanneer, etc. Onverrichter zake keren wij huiswaarts....
De volgende dag ben ik om 14.30 uur nog niet gebeld en ik denk: vóór het weekend begint, wil ik antwoord. Dus ík maar weer gebeld met de orthopedisch consulente. Zij laat een boodschap achter bij de OK en ja hoor, Dr. De Bruijn belt later terug. Hij zegt: "Nou, ik heb hier overlegd en we gaan de hele bubs wij Smith & Nephew (=oxinium) bestellen." Ik reageer opgetogen (meevaller nr. 1) en vraag voor de zekerheid: "en dan de linkerknie eerst?" Antwoord: "ja".
Helaas gaat hij eerst nog op vakantie en wij dus ook: naar Cadzand.
De volgende datum is 10 oktober (tegenvaller nr. 4), het is nu 6 weken later.....
Zaterdag 1 oktober 2005
We vertrekken weer naar Zeeland en gaan feest vieren! Eerst de caravan achter het huis zetten, dan slapen we vannacht wat rustiger. Het huis wordt door Brian, Anique, Jorinde en Micha klaargemaakt voor het feest vanavond. Dan gaan we naar Terneuzen, waar Leny & Eduard zijn, want ze moesten het huis uit. We ontmoeten ze op een parkeerplaats bij de dijk en gaan naar een restaurantje wat drinken en een salade eten, want we hebben honger!
Het wordt een reuze gezellig feest en Don en ik zoeken om 3 uur de caravan op. Marije en Paul liggen dan al een uurtje of 2 op één oor.... Later denken we te horen dat de garagedeur op slot gaat; Paul geeft natuurlijk eerst Don de schuld, maar later blijkt dat Eduard 'm op slot heeft gedaan... en als Paul dan last van z'n buik krijgt en de deur dus écht op slot zit... godverdegodver etc. De stress schiet er bij Paul in en wij liggen in een deuk!!
De volgende dag op de terugweg zien we een regenboog, donderwolken, blauwe luchten, zon en regen....
Zondag 9 oktober 2005
Morgen is Oma 80 jaar en vandaag viert ze dat in de Oranjerie bij Huis Doorn met een lekker diner.
Maandag 10 oktober 2005
We rijden naar Tiel, vandaag is het dan écht zover. Ik heb vrijdag nog even gebeld met de vraag of alles er was, en gelukkig was dat het geval. Ik moet me om 9.30 uur melden. Ik sta echter pas om 15.00 uur op het OK-programma. (tegenvaller 5) Gelukkig mag ik nog wat eten en drinken.
Op de OK moet er eerst een ruggenprik worden gedaan en dat is geen pretje. Het gaat eerst een paar keer mis maar dan komt Dr. Van Daalen en dan gaat het eindelijk goed. Dr. De Bruijn begint dan met m'n rechterbeen.... Rechts???? Het blijkt dat er toch een rechterprothese klaarligt, dus wordt het rechts... (tegenvaller 6, het is maar goed dat het scherm pas daarna wordt opgehangen, anders had ik het pas naderhand geweten...) Op de verkoever wordt er nog een pijnblok gespoten in mijn ischiaszenuw. Dan ga ik weer terug naar de afdeling. We liggen met z'n drieën op een vierpersoonskamer. José ligt tegenover mij, ze is 56 en heeft een totale revisie van haar kunstheup gehad. Naast haar ligt Nel. Nel is pas 79 geworden en heeft vorige week haar heup gebroken. Ze is helemaal de weg kwijt... We moeten wel om haar lachen hoor!
Paul & Marije komen me opzoeken en ik voel me prima. Geen pijn aan mijn knie, alleen het gevoel dat er een strakke band om mijn enkel zit en wat rugpijn, en daarvan heb ik het meeste last.
We rijden naar Tiel, vandaag is het dan écht zover. Ik heb vrijdag nog even gebeld met de vraag of alles er was, en gelukkig was dat het geval. Ik moet me om 9.30 uur melden. Ik sta echter pas om 15.00 uur op het OK-programma. (tegenvaller 5) Gelukkig mag ik nog wat eten en drinken.
Op de OK moet er eerst een ruggenprik worden gedaan en dat is geen pretje. Het gaat eerst een paar keer mis maar dan komt Dr. Van Daalen en dan gaat het eindelijk goed. Dr. De Bruijn begint dan met m'n rechterbeen.... Rechts???? Het blijkt dat er toch een rechterprothese klaarligt, dus wordt het rechts... (tegenvaller 6, het is maar goed dat het scherm pas daarna wordt opgehangen, anders had ik het pas naderhand geweten...) Op de verkoever wordt er nog een pijnblok gespoten in mijn ischiaszenuw. Dan ga ik weer terug naar de afdeling. We liggen met z'n drieën op een vierpersoonskamer. José ligt tegenover mij, ze is 56 en heeft een totale revisie van haar kunstheup gehad. Naast haar ligt Nel. Nel is pas 79 geworden en heeft vorige week haar heup gebroken. Ze is helemaal de weg kwijt... We moeten wel om haar lachen hoor!
Paul & Marije komen me opzoeken en ik voel me prima. Geen pijn aan mijn knie, alleen het gevoel dat er een strakke band om mijn enkel zit en wat rugpijn, en daarvan heb ik het meeste last.
Dinsdag 11 oktober 2005
Ik vraag aan de verpleegkundige of er misschien een ander matras voor me is, en gelukkig, ze vindt een nieuw matras voor me. Einde rugpijn...
Vandaag mag ik met het rekje naar de wc. Niet meer op die afschuwelijke po....
Het gaat eigenlijk heel goed, makkelijker dan ik had gedacht. Nog steeds nauwelijks pijn. En áls ik pijn heb, mag ik zo'n heerlijke spuit!!
Nel is vanmiddag vrij helder en we kunnen een normaal gesprek voeren. Fijn voor haar "vriend"/man Ab, Het lijkt me een stuk rustiger naar huis gaan als je geliefde een beetje bij de tijd is....
Maarten, Kristel en Paul komen vanavond. Ook heb ik een aantal telefoontjes gehad.
Woensdag 12 oktober 2005
Vandaag oefen ik met de krukken. Ik loop op 2 verschillende schoenen om het hoogteverschil te overbruggen.
De "chine" kan ik al op 95º zetten, maar in werkelijkheid buig ik ca. 85º. En ik kan 'm bijna tot 0º strekken!! Geen spuiten meer, alleen nog 4x2 paracetamol.
Vandaag is Nel helemaal in de war. José en ik moeten er wel wat om lachen, alhoewel we het heel erg zielig vinden. Ze is hyperactief, wil maar opzitten en niet naar bed en niet eten.
Paul, Marije & Don zijn er vanavond. Ton en Anneke komen om kwart voor acht hijgend en hongerig binnengerend. Gelukkig zijn ze hier niet zo precies met de bezoektijden, alhoewel we het tóch voor elkaar krijgen om om 20.25 uur een opmerking van de verpleging te krijgen... hihi.
Nel is de hele nacht actief. Ze zwaait uitbundig naar Ab (die er niet is) en roept dat we moeten uitkijken voor de hond, veel te gevaarlijk met de keinder, ze past op Marije en Evelien (kleinkinderen) en Gea (dochter) moet die kleren uitdoen en een rok aan want het is zo toch geen gezicht...
Ik vraag aan de verpleegkundige of er misschien een ander matras voor me is, en gelukkig, ze vindt een nieuw matras voor me. Einde rugpijn...
Vandaag mag ik met het rekje naar de wc. Niet meer op die afschuwelijke po....
Het gaat eigenlijk heel goed, makkelijker dan ik had gedacht. Nog steeds nauwelijks pijn. En áls ik pijn heb, mag ik zo'n heerlijke spuit!!
Nel is vanmiddag vrij helder en we kunnen een normaal gesprek voeren. Fijn voor haar "vriend"/man Ab, Het lijkt me een stuk rustiger naar huis gaan als je geliefde een beetje bij de tijd is....
Maarten, Kristel en Paul komen vanavond. Ook heb ik een aantal telefoontjes gehad.
Woensdag 12 oktober 2005
Vandaag oefen ik met de krukken. Ik loop op 2 verschillende schoenen om het hoogteverschil te overbruggen.
De "chine" kan ik al op 95º zetten, maar in werkelijkheid buig ik ca. 85º. En ik kan 'm bijna tot 0º strekken!! Geen spuiten meer, alleen nog 4x2 paracetamol.
Vandaag is Nel helemaal in de war. José en ik moeten er wel wat om lachen, alhoewel we het heel erg zielig vinden. Ze is hyperactief, wil maar opzitten en niet naar bed en niet eten.
Paul, Marije & Don zijn er vanavond. Ton en Anneke komen om kwart voor acht hijgend en hongerig binnengerend. Gelukkig zijn ze hier niet zo precies met de bezoektijden, alhoewel we het tóch voor elkaar krijgen om om 20.25 uur een opmerking van de verpleging te krijgen... hihi.
Nel is de hele nacht actief. Ze zwaait uitbundig naar Ab (die er niet is) en roept dat we moeten uitkijken voor de hond, veel te gevaarlijk met de keinder, ze past op Marije en Evelien (kleinkinderen) en Gea (dochter) moet die kleren uitdoen en een rok aan want het is zo toch geen gezicht...
Donderdag 13 oktober 2005
Ik had gisteren al hoofdpijn en vandaag is het nog erger. Ik denk dat het misschien van de airco komt en bovendien is het op de kamer net een sauna. Van de anesthesieverpleegkundige (die elke dag langskomt om te kijken of en hoeveel pijn je hebt) moet ik er even op letten of het over is als ik plat lig en weer terugkomt als ik omhoog kom, want dan kon het een lekje zijn van de epiduraal. Maar... het kwam nog maar heel zelden voor, dus het leek haar sterk!!
We zijn bovendien uitgeput na de afgelopen nacht met Nel. Als ik er iets over vertel tegen de verpleging, zeggen ze dat ze vannacht een ander plekje voor haar zullen zoeken. Nel is nog steeds hyper en zit de hele ochtend op de stoel tegen haar nachtkastje te kletsen. "Ab, hedde gij geen tong meer? Praat ge niet meer tegen mij?" enz., enz.
's Middags komen Gonny & Ton op bezoek, Gezellig, ik heb alleen zo'n koppijn. 's Avonds zijn Paul, Maarten & Kristel er en komt ook Mar binnenvallen. Leuk! Nog steeds koppijn...
Nel wordt om 22.30 uur weggereden naar een rustig plekje en José en ik slapen als rozen!!
Vrijdag 14 oktober 2005
Ik heb dus inderdaad geen hoofdpijn als ik plat lig. Als om een uur of 8 dr. De Bruijn langskomt zeg ik dat en hij pakt direct zijn telefoon om de anesthesist te zeggen dan ik een lekje heb en hij mij een epiduraal bloedpatch moet geven. (tegenvaller nr. 7) Ik blijf de hele morgen plat liggen, want als ik omhoog kwam kreeg ik een enorme klap tegen mijn hoofd (leek het). Vanmiddag om 2 uur werd ik naar de holding (= ruimte vóór de OK) gebracht zodat ik de bloedpatch kon krijgen. Er wordt dan een infuus in je elleboogader gedaan, een epiduraal in je rug en dan via een slangetje bloed van je elleboog naar je ruggengraat. Het bloed stolt, zoekt het gaatje en zo wordt het lek gedicht. Nou lukte het infuus niet de 1e keer en 2e keer moeilijk + ruggenprik ook pas na diverse pogingen. (tegenvaller 8) Ik kreeg het nogal te kwaad met de gedachte dat er straks nog een knie op het programma staat. Maar goed, de hoofdpijn was weg.
Om 15.15 uur kwam ik terug op zaal, waar ik van de verpleegkundige mijn ontslagpapieren kreeg met daarbij een prothesepaspoort. Daarin staat welke prothese er in zit, en 3x raden?????? geen Oxinium maar Endo plus prothese. (tegenvaller der tegenvallers nr. 9) Ik werd zo kwaad dat ik weer bijna begon te janken. Onderweg naar huis heb ik de orthopedisch consulente gebeld of het klopte. Even later belt ze me terug en zegt ze dat ze dr. De Bruijn heeft gesproken, en het is helemaal goed, (denk ík in mijn onschuld nog even, oké verkeerde stickers geplakt?) het zijn hele speciale protheses, helemaal goed voor mij etc. Ik ga nu echt janken van kwaadheid! Daar gaat het nu niet meer om, ze zitten er in en kunnen er niet meer uit, maar het is niet de afspraak. Waar haalt hij het lef vandaan om zonder met mij te overleggen er een andere prothese in te doen dan afgesproken? Ik zal best een uitzonderlijk geval zijn, hij zal het misschien nog nooit hebben meegemaakt dat een patiënt wil mee beslissen over de prothese, maar dat betekent dat hij extra alert moet zijn, of niet soms? Het kan hem in ieder geval niet zijn ontgaan dat het voor mij belangrijk was!!! Van kwaadheid zeg ik tegen de consulente dat ik een klacht ga indienen en dat niet ík De Bruijn zal bellen, dat híj mij kan bellen volgende week.....Ondertussen ben ik wel weer gekalmeerd, maar hij zal het zeker van me te horen krijgen!!!
Overigens gaat het prima met m'n knie, de ("verkeerde") prothese werkt goed, ik kan al behoorlijk recht staan en redelijk buigen.Iedereen bedankt voor jullie e-mails, kaarten, bloemen en telefoontjes!
Zaterdag 22 oktober 2005
Het gaat goed! Frank, mijn fysiotherapeut, is tevreden. De wond geneest goed en ik ben de paracetamol aan het afbouwen. Het lopen gaat ook steeds beter. Alleen het losmaken van de spieren doet vreselijk pijn. Ik kreun wat af op de bank bij Frank!
Vandaag hebben Paul en ik aan de site gewerkt; de vakantie naar Frankrijk staat er nu op en ook de vakantie naar Spanje in de zomer van 2001 hebben we er bijgezet.
Zondag 23 oktober 2005
Net even een paar foto's van mijn knie genomen. Zoals je ziet geneest het litteken heel mooi! Dinsdag gaan de hechtingen eruit.
Eerst morgenmiddag met de taxi naar het AZU voor een MRI van mijn linkerbovenarm. Waarschijnlijk is daar ooit één spier van de biceps afgescheurd en wat lager weer vastgegroeid. Het kan dat de pees door de bestraling zwak is geworden en daarom is afgescheurd. Het is nu net of ik hard getraind heb en een enorme spierbal heb... Maar de chirurg wil het zeker weten, dus daarom een MRI.
Vrijdag 28 oktober 2005
Maandag 24 oktober in de MRI-scan gelegen. Ik moest een half uur helemaal stilliggen. Was nog best lastig. Ook werd er nog een infuus met contrastvloeistof aangebracht. Daar had ik niet op gerekend.
Dinsdag reden Marjan en ik naar Tiel om Dr. De Bruijn zijn vet te geven en hechtingen te verwijderen, bleek dat 'ie er helemaal niet meer was! De assistente had alle afspraken ná drie uur moeten verzetten naar de volgende dag en dan komt er automatisch een brief uit de computer rollen en die had ik moeten hebben. En als ik die niet had gehad was het niet háár schuld, want het ging automatisch, maar dan had de PTT 'm achtergehouden... Dus ik moest morgen maar terugkomen...
Bitch! Nou ík kan morgen niet!!!
Maar gelukkig was de orthopedisch consulente, Lidia, er wel en zij was gelukkig wel menselijk! Zij heeft de hechtingen verwijderd en vond het heel erg dat echt alles bij mij misgaat. Er stond nog een afspraak voor 7 november (waar ik niets van afweet, maar waarschijnlijk de controle na 6 weken was geweest als ik 15 september was geholpen...) dus die hebben we nu maar laten staan. Ik wil tenslotte wel met Dr. De Bruijn praten over hoe en wat en vooral waarom. Bovendien wil ik de volgende knie op de rol laten zetten.
Want ondanks alles is het een goede chirurg.
Net weer terug van fysio. Ik ga 3x p.w. een uur en soms de andere 2 dagen een half uur om de spieren los te laten maken. Het zijn net blokken cement volgens Frank, de fysiotherapeut die me behandeld.
Morgen komen Lenie en Eduard en zondag Gert en Hendrien. Wordt een gezellig weekend dus.
Ik had gisteren al hoofdpijn en vandaag is het nog erger. Ik denk dat het misschien van de airco komt en bovendien is het op de kamer net een sauna. Van de anesthesieverpleegkundige (die elke dag langskomt om te kijken of en hoeveel pijn je hebt) moet ik er even op letten of het over is als ik plat lig en weer terugkomt als ik omhoog kom, want dan kon het een lekje zijn van de epiduraal. Maar... het kwam nog maar heel zelden voor, dus het leek haar sterk!!
We zijn bovendien uitgeput na de afgelopen nacht met Nel. Als ik er iets over vertel tegen de verpleging, zeggen ze dat ze vannacht een ander plekje voor haar zullen zoeken. Nel is nog steeds hyper en zit de hele ochtend op de stoel tegen haar nachtkastje te kletsen. "Ab, hedde gij geen tong meer? Praat ge niet meer tegen mij?" enz., enz.
's Middags komen Gonny & Ton op bezoek, Gezellig, ik heb alleen zo'n koppijn. 's Avonds zijn Paul, Maarten & Kristel er en komt ook Mar binnenvallen. Leuk! Nog steeds koppijn...
Nel wordt om 22.30 uur weggereden naar een rustig plekje en José en ik slapen als rozen!!
Vrijdag 14 oktober 2005
Ik heb dus inderdaad geen hoofdpijn als ik plat lig. Als om een uur of 8 dr. De Bruijn langskomt zeg ik dat en hij pakt direct zijn telefoon om de anesthesist te zeggen dan ik een lekje heb en hij mij een epiduraal bloedpatch moet geven. (tegenvaller nr. 7) Ik blijf de hele morgen plat liggen, want als ik omhoog kwam kreeg ik een enorme klap tegen mijn hoofd (leek het). Vanmiddag om 2 uur werd ik naar de holding (= ruimte vóór de OK) gebracht zodat ik de bloedpatch kon krijgen. Er wordt dan een infuus in je elleboogader gedaan, een epiduraal in je rug en dan via een slangetje bloed van je elleboog naar je ruggengraat. Het bloed stolt, zoekt het gaatje en zo wordt het lek gedicht. Nou lukte het infuus niet de 1e keer en 2e keer moeilijk + ruggenprik ook pas na diverse pogingen. (tegenvaller 8) Ik kreeg het nogal te kwaad met de gedachte dat er straks nog een knie op het programma staat. Maar goed, de hoofdpijn was weg.
Om 15.15 uur kwam ik terug op zaal, waar ik van de verpleegkundige mijn ontslagpapieren kreeg met daarbij een prothesepaspoort. Daarin staat welke prothese er in zit, en 3x raden?????? geen Oxinium maar Endo plus prothese. (tegenvaller der tegenvallers nr. 9) Ik werd zo kwaad dat ik weer bijna begon te janken. Onderweg naar huis heb ik de orthopedisch consulente gebeld of het klopte. Even later belt ze me terug en zegt ze dat ze dr. De Bruijn heeft gesproken, en het is helemaal goed, (denk ík in mijn onschuld nog even, oké verkeerde stickers geplakt?) het zijn hele speciale protheses, helemaal goed voor mij etc. Ik ga nu echt janken van kwaadheid! Daar gaat het nu niet meer om, ze zitten er in en kunnen er niet meer uit, maar het is niet de afspraak. Waar haalt hij het lef vandaan om zonder met mij te overleggen er een andere prothese in te doen dan afgesproken? Ik zal best een uitzonderlijk geval zijn, hij zal het misschien nog nooit hebben meegemaakt dat een patiënt wil mee beslissen over de prothese, maar dat betekent dat hij extra alert moet zijn, of niet soms? Het kan hem in ieder geval niet zijn ontgaan dat het voor mij belangrijk was!!! Van kwaadheid zeg ik tegen de consulente dat ik een klacht ga indienen en dat niet ík De Bruijn zal bellen, dat híj mij kan bellen volgende week.....Ondertussen ben ik wel weer gekalmeerd, maar hij zal het zeker van me te horen krijgen!!!
Overigens gaat het prima met m'n knie, de ("verkeerde") prothese werkt goed, ik kan al behoorlijk recht staan en redelijk buigen.Iedereen bedankt voor jullie e-mails, kaarten, bloemen en telefoontjes!
Zaterdag 22 oktober 2005
Het gaat goed! Frank, mijn fysiotherapeut, is tevreden. De wond geneest goed en ik ben de paracetamol aan het afbouwen. Het lopen gaat ook steeds beter. Alleen het losmaken van de spieren doet vreselijk pijn. Ik kreun wat af op de bank bij Frank!
Vandaag hebben Paul en ik aan de site gewerkt; de vakantie naar Frankrijk staat er nu op en ook de vakantie naar Spanje in de zomer van 2001 hebben we er bijgezet.
Zondag 23 oktober 2005
Net even een paar foto's van mijn knie genomen. Zoals je ziet geneest het litteken heel mooi! Dinsdag gaan de hechtingen eruit.
Eerst morgenmiddag met de taxi naar het AZU voor een MRI van mijn linkerbovenarm. Waarschijnlijk is daar ooit één spier van de biceps afgescheurd en wat lager weer vastgegroeid. Het kan dat de pees door de bestraling zwak is geworden en daarom is afgescheurd. Het is nu net of ik hard getraind heb en een enorme spierbal heb... Maar de chirurg wil het zeker weten, dus daarom een MRI.
Vrijdag 28 oktober 2005
Maandag 24 oktober in de MRI-scan gelegen. Ik moest een half uur helemaal stilliggen. Was nog best lastig. Ook werd er nog een infuus met contrastvloeistof aangebracht. Daar had ik niet op gerekend.
Dinsdag reden Marjan en ik naar Tiel om Dr. De Bruijn zijn vet te geven en hechtingen te verwijderen, bleek dat 'ie er helemaal niet meer was! De assistente had alle afspraken ná drie uur moeten verzetten naar de volgende dag en dan komt er automatisch een brief uit de computer rollen en die had ik moeten hebben. En als ik die niet had gehad was het niet háár schuld, want het ging automatisch, maar dan had de PTT 'm achtergehouden... Dus ik moest morgen maar terugkomen...
Bitch! Nou ík kan morgen niet!!!
Maar gelukkig was de orthopedisch consulente, Lidia, er wel en zij was gelukkig wel menselijk! Zij heeft de hechtingen verwijderd en vond het heel erg dat echt alles bij mij misgaat. Er stond nog een afspraak voor 7 november (waar ik niets van afweet, maar waarschijnlijk de controle na 6 weken was geweest als ik 15 september was geholpen...) dus die hebben we nu maar laten staan. Ik wil tenslotte wel met Dr. De Bruijn praten over hoe en wat en vooral waarom. Bovendien wil ik de volgende knie op de rol laten zetten.
Want ondanks alles is het een goede chirurg.
Net weer terug van fysio. Ik ga 3x p.w. een uur en soms de andere 2 dagen een half uur om de spieren los te laten maken. Het zijn net blokken cement volgens Frank, de fysiotherapeut die me behandeld.
Morgen komen Lenie en Eduard en zondag Gert en Hendrien. Wordt een gezellig weekend dus.
Woensdag 2 november 2005
Dr. Hillegersberg heeft gebeld dat de MRI niets heeft opgeleverd. Alles is normaal! Gelukkig maar.
Maandag 7 november 2005
Marjan en ik gaan vandaag naar Tiel. Ik wil graag van Dr. De Bruijn spreken!!!
Eerst de controle van mijn knie. Hij moppert wat, vindt dat ik niet genoeg kan buigen en strekken (en dat terwijl ik elke dag naar therapie ga en door Frank wordt gemarteld en me suf oefen!!!) en zegt dan dat 'ie de andere pas doet als deze helemaal tiptop is. Dat is niet de afspraak! De tweede zou 6 weken ná de eerste worden gedaan... Hij is niet te vermurwen, en hij zegt dat ik niets kan zeggen om hem van gedachten te doen veranderen, ik moet over 3 maanden maar terugkomen.
Nou, dan heb ik ook nog wat:
Vraag: Waarom heft u mij niet van te voren op de hoogte gebracht dat u de Endo prothese ging gebruiken i.p.v. de Oxinium? Antwoord: de Endo was er een dag voor de operatie.
Vraag: Waarom heeft u mij dat niet verteld? Antwoord: hij was er een dag van te voren...
Vraag: Maar u heeft mij toch gebeld en gezegd dat u de Oxinium ging bestellen? Antwoord, Ja, en dat hebben we ook gedaan....
Vraag: maar als u dat heeft gedaan, waarom heb ik die dan niet gekregen? Antwoord: de andere was er een dag van te voren en vind ik de relatie arts/patiënt nu zodanig verstoord dat ik geen zin meer heb in de andere knie. Die doe ik niet meer!
Vraag: maar het gaat toch helemaal niet over de operatie, de prothese zit erin, het gaat verder goed, het gaat nu over de communicatie tussen u en mij... Antwoord: ik heb er geen zin meer 'an.
En dat was Tiel en Dr. De Bruijn. Een normaal gesprek zat er niet in.
Thuisgekomen heb ik Yolande (de reumatologe) een e-mail gestuurd met het verloop van het gesprek en de vraag wie ik in het Diakonessenhuis het beste kon benaderen voor de andere knie. Je moet tenslotte nu wat anders en weer 9 maanden op de wachtlijst in het AZU, daar heb ik geen zin in. De wachtlijst in het Diakonessen is ca. 9 weken, dus te overzien. Ik kreeg snel antwoord, Dr. Pijnenburg, de nieuwste aanwinst in het ziekenhuis. Ze heeft hem gebeld en in het kort de situatie uitgelegd. En er gelukkig ook bij verteld dat ik al heel veel heb meegemaakt en beslist géén zeur ben...
Gelukkig kan ik snel in Zeist terecht, 17 november om 15.35 uur al.
Het is november en de vlijtige liesjes en alle andere potplanten bloeien nog alsof het hoogzomer is....En er hangt een echte citroen aan 't boompje!
(3 weken later hadden we lange files, records werden gebroken, vanwege bergen sneeuw!!)
Donderdag 17 november 2005
Omdat ik nog geen auto mag rijden ga ik met de taxi naar Zeist naar Dr. Pijnenburg. Als ik de situatie heb uitgelegd, zegt hij: kan dat zo maar? moet ik misschien ook maar wat vaker doen...
Hij wil liever geen Oxinium gebruiken maar de prothese waaraan hij gewend is want dan kan hij meer voor mij betekenen, d.w.z. de knie rechter krijgen. Lijkt me een legitieme reden en daar ga ik dan ook mee akkoord. Hij belt direct zijn leverancier en vraagt welke prothese zij voor mij hebben i.v.m. de metaalallergie. Het wordt een titanium prothese. 30 november is de preoperatieve screening. Nu moet ik langs het lab, EEG en longfoto laten maken. Als ik klaar ben is het al 5 uur en bij de taxicentrale is het spitsuur. Ik moet bijna een uur op een taxi wachten.... Gelukkig mag ik van Pijnenburg weer autorijden als ik denk dat dat kan. Nou, ik kan je verzekeren, het kan!!!
Woensdag 30 november 2005
De screening houdt in een gesprek met een fysiotherapeut die noteert hoe het nu met de knie is gesteld. Dan een verpleegkundige en de anesthesist. Ik laat daar weten dat de vorige ruggenprikken niet zo geweldig gingen en hij zegt dat ik dat ook nog even moet melden als het zover is, maar dat ze er zeker voor zullen zorgen dat het goed zal gaan.
Donderdag 1 december 2005
Vandaag heb ik een afspraak bij Emiel, de oncoloog. Ik ben een paar weken geleden overstapt van de Tamoxifen op de Arimidex (allebei antihormoon, maar de standaard is nu 2 à 3 jaar tamoxifen en daarna 2 à 3 jaar arimidex, samen 5 jaar). Ik ben nu van de opvliegers af maar heb daar skeletpijn voor teruggekregen. Alles doet me weer zeer. Het afbouwen van de Efexor (die had ik tegen de opvliegers) gaat ook niet erg gemakkelijk. Veel meer gesuis in m'n oren, duizelig etc. Het kan natuurlijk ook zijn dat m'n reuma weer opspeelt, maar ik houd het op de arimidex.
Emiel vindt dat ik nu maar moet stoppen met arimidex en dan over 2 weken terugkomen en kijken hoe het dan gaat. Eventueel kunnen we een retrial doen als we zeker willen weten of het aan de arimidex ligt. Het vervelende is, dat nu alles zo zeer doet het ook met m'n knie niet erg vordert. Ik ben zo stijf als een plank en dat maakt de revalidatie bepaalt niet minder pijnlijk....
Maandag 5 december 2005
Vandaag wordt ik nog een keer getatoeëerd. Het moet nog wat donkerder (de tepelhof). Yvette, de plastisch chirurg doet het dit keer zelf. Ook wordt mijn navel voor de 3e en laatste keer gereconstrueerd. Als hij/het nu weer dicht gaat zitten, wordt de navel verwijderd. Ik heb me voorgenomen dat als dat gaat gebeuren ik iets op de plaats van de navel laat tatoeëren. Een zonnetje of zo.
Vandaag is de opnamedatum in het Diak voor mijn linkerknie ook bekend geworden: 16 februari 2006. Duurt dus nog ruim 2 maanden. Als ik daarover bel, blijkt dat Dr. Pijnenburg heeft besloten nét in de week dat ik in januari gepland stond, nog op vakantie wil... en dat betekent dat je dan weer achteraan de rij aansluit... domme pech dus.
Vrijdag 9 december 2005
Maarten's lief Kristel wordt morgen 19! Vanavond gaan we er een borrel halen!
Zaterdag 10 december 2005
Marjan en Fred vieren dat ze dit jaar allebei 50 jaar worden... Ze hebben een groot buffet en gezellige avond gepland voor meer dan 60 man/vrouw. Een drukke bedoening, heerlijk eten en goed gezelschap.
Zondag 11 december 2005
En dan besluiten we dit weekend met de 25e verjaardag van onze dochter! Don snijdt de deze zomer in Andorra aangekochte Serrano ham aan. Goh, wat is dat lekker!
Donderdag 15 december 2005
Ik zit weer bij Emiel. De skeletpijn is over, maar ik ben nog steeds stijf. Ik voet er niets voor om het nu nog eens te proberen, dus we gaan weer terug naar de opvliegers van de tamoxifen. Misschien van de zomer nog eens proberen, als ik weer goed in mijn vel zit en m'n knieën weer soepeltjes werken...
Vrijdag 23 december 2005
Het gaat niet goed. Als mijn gewrichten zijn gezwollen en pijnlijk. Ik heb Yolande gisteren een mailtje gestuurd en ze heeft me teruggemaild dat ik me vandaag maar om een uur of één op de poli moet melden. De spuit heeft vorige keer niet geholpen, dus ik ga nu aan de prednison. Vandaag en morgen 4 tabletten, daarna 3 en dan langzaam weer afbouwen. Ook ga ik weer over op de methotrexaat. Wat heftiger dan ik tot nu toe had, maar wel makkelijker nemen: 1x per week 6 kleine tabletjes i.p.v. 4 grote per dag! Maar goed, het duurt altijd een week of 4 vóórdat ze beginnen te werken en die tijd kan ik met de prednison overbruggen.
Dinsdag 27 december 2005
Ik voel me weer een stuk beter. Ik heb wel 3 dagen 4 tabletten moeten nemen, maar wat een wondermiddel is het toch.
Vandaag ben ik 49 geworden. Gisteren lekkere soep gemaakt en appelgebak. Paul heeft zich helemaal het schompes geschild... godverdegodver.... Maar het smaakte prima. Het was echt een gezellige dag.
Donderdag 29 december 2005
Vandaag is mijn zus jarig. We hebben bij hen gegeten en het werd nog best laat.
Zaterdag, oudejaarsavond 2005
Don maakt de boerenkool klaar; heerlijk!! Daarna gaat hij buiten oliebollen bakken. Warme, net gebakken oliebollen... met appel en rozijnen... ik eet me tonnetje rond aan die dingen. Binnenkort maar naar België en m'n bandje dichtzetten. Ik hoef nu die grote pillen niet meer te nemen, ik ben kilo's aangekomen de afgelopen maanden, het wordt weer tijd. Mijn goede voornemen voor 2006 is dus: bandje dicht, kilo's eraf!!
En dan is het 2006!!
Jammer genoeg heeft Paul een migraineaanval gekregen. Hij houdt het uit tot 00.01 uur. Wij gaan naar buiten vuurwerk afsteken en bekijken en buren kussen, Paul gaat naar bed...
Dr. Hillegersberg heeft gebeld dat de MRI niets heeft opgeleverd. Alles is normaal! Gelukkig maar.
Maandag 7 november 2005
Marjan en ik gaan vandaag naar Tiel. Ik wil graag van Dr. De Bruijn spreken!!!
Eerst de controle van mijn knie. Hij moppert wat, vindt dat ik niet genoeg kan buigen en strekken (en dat terwijl ik elke dag naar therapie ga en door Frank wordt gemarteld en me suf oefen!!!) en zegt dan dat 'ie de andere pas doet als deze helemaal tiptop is. Dat is niet de afspraak! De tweede zou 6 weken ná de eerste worden gedaan... Hij is niet te vermurwen, en hij zegt dat ik niets kan zeggen om hem van gedachten te doen veranderen, ik moet over 3 maanden maar terugkomen.
Nou, dan heb ik ook nog wat:
Vraag: Waarom heft u mij niet van te voren op de hoogte gebracht dat u de Endo prothese ging gebruiken i.p.v. de Oxinium? Antwoord: de Endo was er een dag voor de operatie.
Vraag: Waarom heeft u mij dat niet verteld? Antwoord: hij was er een dag van te voren...
Vraag: Maar u heeft mij toch gebeld en gezegd dat u de Oxinium ging bestellen? Antwoord, Ja, en dat hebben we ook gedaan....
Vraag: maar als u dat heeft gedaan, waarom heb ik die dan niet gekregen? Antwoord: de andere was er een dag van te voren en vind ik de relatie arts/patiënt nu zodanig verstoord dat ik geen zin meer heb in de andere knie. Die doe ik niet meer!
Vraag: maar het gaat toch helemaal niet over de operatie, de prothese zit erin, het gaat verder goed, het gaat nu over de communicatie tussen u en mij... Antwoord: ik heb er geen zin meer 'an.
En dat was Tiel en Dr. De Bruijn. Een normaal gesprek zat er niet in.
Thuisgekomen heb ik Yolande (de reumatologe) een e-mail gestuurd met het verloop van het gesprek en de vraag wie ik in het Diakonessenhuis het beste kon benaderen voor de andere knie. Je moet tenslotte nu wat anders en weer 9 maanden op de wachtlijst in het AZU, daar heb ik geen zin in. De wachtlijst in het Diakonessen is ca. 9 weken, dus te overzien. Ik kreeg snel antwoord, Dr. Pijnenburg, de nieuwste aanwinst in het ziekenhuis. Ze heeft hem gebeld en in het kort de situatie uitgelegd. En er gelukkig ook bij verteld dat ik al heel veel heb meegemaakt en beslist géén zeur ben...
Gelukkig kan ik snel in Zeist terecht, 17 november om 15.35 uur al.
Het is november en de vlijtige liesjes en alle andere potplanten bloeien nog alsof het hoogzomer is....En er hangt een echte citroen aan 't boompje!
(3 weken later hadden we lange files, records werden gebroken, vanwege bergen sneeuw!!)
Donderdag 17 november 2005
Omdat ik nog geen auto mag rijden ga ik met de taxi naar Zeist naar Dr. Pijnenburg. Als ik de situatie heb uitgelegd, zegt hij: kan dat zo maar? moet ik misschien ook maar wat vaker doen...
Hij wil liever geen Oxinium gebruiken maar de prothese waaraan hij gewend is want dan kan hij meer voor mij betekenen, d.w.z. de knie rechter krijgen. Lijkt me een legitieme reden en daar ga ik dan ook mee akkoord. Hij belt direct zijn leverancier en vraagt welke prothese zij voor mij hebben i.v.m. de metaalallergie. Het wordt een titanium prothese. 30 november is de preoperatieve screening. Nu moet ik langs het lab, EEG en longfoto laten maken. Als ik klaar ben is het al 5 uur en bij de taxicentrale is het spitsuur. Ik moet bijna een uur op een taxi wachten.... Gelukkig mag ik van Pijnenburg weer autorijden als ik denk dat dat kan. Nou, ik kan je verzekeren, het kan!!!
Woensdag 30 november 2005
De screening houdt in een gesprek met een fysiotherapeut die noteert hoe het nu met de knie is gesteld. Dan een verpleegkundige en de anesthesist. Ik laat daar weten dat de vorige ruggenprikken niet zo geweldig gingen en hij zegt dat ik dat ook nog even moet melden als het zover is, maar dat ze er zeker voor zullen zorgen dat het goed zal gaan.
Donderdag 1 december 2005
Vandaag heb ik een afspraak bij Emiel, de oncoloog. Ik ben een paar weken geleden overstapt van de Tamoxifen op de Arimidex (allebei antihormoon, maar de standaard is nu 2 à 3 jaar tamoxifen en daarna 2 à 3 jaar arimidex, samen 5 jaar). Ik ben nu van de opvliegers af maar heb daar skeletpijn voor teruggekregen. Alles doet me weer zeer. Het afbouwen van de Efexor (die had ik tegen de opvliegers) gaat ook niet erg gemakkelijk. Veel meer gesuis in m'n oren, duizelig etc. Het kan natuurlijk ook zijn dat m'n reuma weer opspeelt, maar ik houd het op de arimidex.
Emiel vindt dat ik nu maar moet stoppen met arimidex en dan over 2 weken terugkomen en kijken hoe het dan gaat. Eventueel kunnen we een retrial doen als we zeker willen weten of het aan de arimidex ligt. Het vervelende is, dat nu alles zo zeer doet het ook met m'n knie niet erg vordert. Ik ben zo stijf als een plank en dat maakt de revalidatie bepaalt niet minder pijnlijk....
Maandag 5 december 2005
Vandaag wordt ik nog een keer getatoeëerd. Het moet nog wat donkerder (de tepelhof). Yvette, de plastisch chirurg doet het dit keer zelf. Ook wordt mijn navel voor de 3e en laatste keer gereconstrueerd. Als hij/het nu weer dicht gaat zitten, wordt de navel verwijderd. Ik heb me voorgenomen dat als dat gaat gebeuren ik iets op de plaats van de navel laat tatoeëren. Een zonnetje of zo.
Vandaag is de opnamedatum in het Diak voor mijn linkerknie ook bekend geworden: 16 februari 2006. Duurt dus nog ruim 2 maanden. Als ik daarover bel, blijkt dat Dr. Pijnenburg heeft besloten nét in de week dat ik in januari gepland stond, nog op vakantie wil... en dat betekent dat je dan weer achteraan de rij aansluit... domme pech dus.
Vrijdag 9 december 2005
Maarten's lief Kristel wordt morgen 19! Vanavond gaan we er een borrel halen!
Zaterdag 10 december 2005
Marjan en Fred vieren dat ze dit jaar allebei 50 jaar worden... Ze hebben een groot buffet en gezellige avond gepland voor meer dan 60 man/vrouw. Een drukke bedoening, heerlijk eten en goed gezelschap.
Zondag 11 december 2005
En dan besluiten we dit weekend met de 25e verjaardag van onze dochter! Don snijdt de deze zomer in Andorra aangekochte Serrano ham aan. Goh, wat is dat lekker!
Donderdag 15 december 2005
Ik zit weer bij Emiel. De skeletpijn is over, maar ik ben nog steeds stijf. Ik voet er niets voor om het nu nog eens te proberen, dus we gaan weer terug naar de opvliegers van de tamoxifen. Misschien van de zomer nog eens proberen, als ik weer goed in mijn vel zit en m'n knieën weer soepeltjes werken...
Vrijdag 23 december 2005
Het gaat niet goed. Als mijn gewrichten zijn gezwollen en pijnlijk. Ik heb Yolande gisteren een mailtje gestuurd en ze heeft me teruggemaild dat ik me vandaag maar om een uur of één op de poli moet melden. De spuit heeft vorige keer niet geholpen, dus ik ga nu aan de prednison. Vandaag en morgen 4 tabletten, daarna 3 en dan langzaam weer afbouwen. Ook ga ik weer over op de methotrexaat. Wat heftiger dan ik tot nu toe had, maar wel makkelijker nemen: 1x per week 6 kleine tabletjes i.p.v. 4 grote per dag! Maar goed, het duurt altijd een week of 4 vóórdat ze beginnen te werken en die tijd kan ik met de prednison overbruggen.
Dinsdag 27 december 2005
Ik voel me weer een stuk beter. Ik heb wel 3 dagen 4 tabletten moeten nemen, maar wat een wondermiddel is het toch.
Vandaag ben ik 49 geworden. Gisteren lekkere soep gemaakt en appelgebak. Paul heeft zich helemaal het schompes geschild... godverdegodver.... Maar het smaakte prima. Het was echt een gezellige dag.
Donderdag 29 december 2005
Vandaag is mijn zus jarig. We hebben bij hen gegeten en het werd nog best laat.
Zaterdag, oudejaarsavond 2005
Don maakt de boerenkool klaar; heerlijk!! Daarna gaat hij buiten oliebollen bakken. Warme, net gebakken oliebollen... met appel en rozijnen... ik eet me tonnetje rond aan die dingen. Binnenkort maar naar België en m'n bandje dichtzetten. Ik hoef nu die grote pillen niet meer te nemen, ik ben kilo's aangekomen de afgelopen maanden, het wordt weer tijd. Mijn goede voornemen voor 2006 is dus: bandje dicht, kilo's eraf!!
En dan is het 2006!!
Jammer genoeg heeft Paul een migraineaanval gekregen. Hij houdt het uit tot 00.01 uur. Wij gaan naar buiten vuurwerk afsteken en bekijken en buren kussen, Paul gaat naar bed...