Toen we nog in Doorn woonden hebben we onze eerste poes gekregen Malu (genoemd naar een toen populaire TV serie "Malu una Mujer") Zij was een rode poes en al volwassen toen we haar kregen. Wij hebben haar ruim 19 jaar gehad totdat zij op een dag stilletjes in een hoekje van de keuken is dood gegaan.
Ondertussen zijn wij verhuisd naar Cothen en hebben we er een rode kater bijgenomen genaamd Macho omdat hij stukken groter en steviger dan Malu was. Dit was een hele goede lieve lobbes. Toen Malu was dood gegaan vonden de kinderen en Carienne het nodig er weer een 2e katje bij te nemen en dat werd toen Signore.
Op een ochtend hadden we er ook in één keer een grote wit/zwarte kater bij die ons had geadopteerd en bij ons bleef, omdat er zich niemand voor hem meldde. Die, we noemden hem Dribbel, was nog een slag groter dan Macho en was zo groot dat ie op een ochtend met kattenluik en al om zijn middel op de vensterbank zat. Hij was echter zo groot dat hij zich niet meer zelf kon schoon likken en was regelmatig aan de dunne en dat was met kleine kruipende kinderen niet hygiënisch. Helaas hebben wij hem daarom moeten laten inslapen, omdat niemand hem wilde hebben.
Na bijna 19 jaar hebben wij Macho moeten laten inslapen omdat net als bij veel katten zijn nieren het begaven.
Na een half jaartje hebben we Signore weer gezelschap gegeven, het werd een witte grote kater met de toepasselijke naam Phantom en een jaar later kwam Marije met het zielige verhaal van een dode moeder poes met een nest vol poesjes die gevonden waren en zo kwamen we vervolgens aan een heel klein grijs katertje met de zo mogelijk nog toepasselijker naam van Souris (het Franse woord voor muis).
Signore, was ons meneertje, was de oudste van het stel. Hij was een hele lieve en een rustige kat, die het liefst op zichzelf was. Helaas was Signore een "lotgenoot"; hij had kanker in zijn bek. Met prednison bleef het redelijk onder controle.
25 juni 2004 is Signore overleden. De kanker hield zich rustig, maar ook zijn nieren gaven het op....
Ondertussen zijn wij verhuisd naar Cothen en hebben we er een rode kater bijgenomen genaamd Macho omdat hij stukken groter en steviger dan Malu was. Dit was een hele goede lieve lobbes. Toen Malu was dood gegaan vonden de kinderen en Carienne het nodig er weer een 2e katje bij te nemen en dat werd toen Signore.
Op een ochtend hadden we er ook in één keer een grote wit/zwarte kater bij die ons had geadopteerd en bij ons bleef, omdat er zich niemand voor hem meldde. Die, we noemden hem Dribbel, was nog een slag groter dan Macho en was zo groot dat ie op een ochtend met kattenluik en al om zijn middel op de vensterbank zat. Hij was echter zo groot dat hij zich niet meer zelf kon schoon likken en was regelmatig aan de dunne en dat was met kleine kruipende kinderen niet hygiënisch. Helaas hebben wij hem daarom moeten laten inslapen, omdat niemand hem wilde hebben.
Na bijna 19 jaar hebben wij Macho moeten laten inslapen omdat net als bij veel katten zijn nieren het begaven.
Na een half jaartje hebben we Signore weer gezelschap gegeven, het werd een witte grote kater met de toepasselijke naam Phantom en een jaar later kwam Marije met het zielige verhaal van een dode moeder poes met een nest vol poesjes die gevonden waren en zo kwamen we vervolgens aan een heel klein grijs katertje met de zo mogelijk nog toepasselijker naam van Souris (het Franse woord voor muis).
Signore, was ons meneertje, was de oudste van het stel. Hij was een hele lieve en een rustige kat, die het liefst op zichzelf was. Helaas was Signore een "lotgenoot"; hij had kanker in zijn bek. Met prednison bleef het redelijk onder controle.
25 juni 2004 is Signore overleden. De kanker hield zich rustig, maar ook zijn nieren gaven het op....
Phantom, a.k.a. Vent(je), is ons domme spookje. Hij is geboren op 16 mei 1997
Waarschijnlijk is hij hardhorend; van bepaalde geluiden schrikt hij enorm. Het is verder dus een beetje een dommerd. Maar oh zo lief. Ventje is een prachtige kat, heel groot en zwaar met hele mooie grote groene ogen.
Zaterdag 20 september 2014 was Phantom nadat hij al een paar dagen bij de dierenarts was geweest zo zwak, dat we het niet langer konden aanzien en wederom de arts hebben gebeld om hem te laten inslapen.
Waarschijnlijk is hij hardhorend; van bepaalde geluiden schrikt hij enorm. Het is verder dus een beetje een dommerd. Maar oh zo lief. Ventje is een prachtige kat, heel groot en zwaar met hele mooie grote groene ogen.
Zaterdag 20 september 2014 was Phantom nadat hij al een paar dagen bij de dierenarts was geweest zo zwak, dat we het niet langer konden aanzien en wederom de arts hebben gebeld om hem te laten inslapen.
En dan Souris, ook wel Piepertje, Kleintje of Boefje genoemd. Souris is niet bepaald een grijze muis. Het is een lelijke, zichzelf kaalvretende, psychotische maar aanhankelijke kat. Hij is klein, slank en staat hoog op z'n poten als een Siamees.
Het is dus af en toe net een kale kip, maar wel één met een prachtige kop.
Souris is geboren in 1998, ongeveer begin mei. Precies weten we dat niet want hij is destijds gevonden door een vriendinnetje van Marije. Zij woonde op een flat in Zeist en in de tuin van de flat werd een nestje kittens gevonden met een dode moederpoes ernaast. Zij hebben de kittens gehakt en melk gegeven en ervoor gezorgd dat ze een goed tehuis kregen. Souris kwam dus bij ons.
Souris is een kat met pit, en daar houd ik wel van!
Maandag 24 augustus 2015 hebben we onze lieve Souris moeten laten inslapen.
Sindsdien hebben we geen huisdieren meer. Na 37 jaar geen kat meer in huis, in het begin was dat wel even wennen.
Tijdens de vakanties komt de kat van Marije onze dochter bij ons aanwippen en wordt ons huis haar thuisbasis voor de duur van hun afwezigheid.
Het is dus af en toe net een kale kip, maar wel één met een prachtige kop.
Souris is geboren in 1998, ongeveer begin mei. Precies weten we dat niet want hij is destijds gevonden door een vriendinnetje van Marije. Zij woonde op een flat in Zeist en in de tuin van de flat werd een nestje kittens gevonden met een dode moederpoes ernaast. Zij hebben de kittens gehakt en melk gegeven en ervoor gezorgd dat ze een goed tehuis kregen. Souris kwam dus bij ons.
Souris is een kat met pit, en daar houd ik wel van!
Maandag 24 augustus 2015 hebben we onze lieve Souris moeten laten inslapen.
Sindsdien hebben we geen huisdieren meer. Na 37 jaar geen kat meer in huis, in het begin was dat wel even wennen.
Tijdens de vakanties komt de kat van Marije onze dochter bij ons aanwippen en wordt ons huis haar thuisbasis voor de duur van hun afwezigheid.